با توجه به تجربیاتی که تاکنون کسب کرده ایم و از جایگاهی که امروز به زندگی نگاه می کنیم به نظرمان می رسد که کمترین کارکرد ” ادبیات شاهد ادبیات صلح ادبیات سکون” خلق آن فکر و احساسی باشد که بسیاری از ترس ها و رنج های انسان را کاهش دهد نگاه به زندگی از آن زاویه ای باشد که دایره حضور انسان را از چنان ابعاد وسیع تری برخوردار نماید که هر تکانه ای در زندگی منجر به زخمی شدن خودمان و دیگران نگردد.