پای گذاشتن به این بخش از وجودمان که بتوانیم احساسات و افکارمان را ببینیم یعنی باور اینکه من این جسم نیستم! من این افکار نیستم! من این احساسات نیستم! مانند آن است که شما را از روی بال هواپیما به داخل بیاورند و روی صندلی بنشانند. و این اولین گامی است که در مرحله اول کارگاه آرمش در طوفان برداشته می شود.